Zaczynamy handel kontraktami na GPW

Jaka kwota na początek?

Jak wiemy z wcześniejszej lekcji, aby dokonać transakcji kontraktami wystarczy mieć środki na depozyt zabezpieczający. Depozyty stanowią zaledwie kilka procent wartości całego kontraktu i w zależności od kontraktu mogą wahać się od kilkuset złotych do kilku tysięcy. Ponieważ depozyty służą do codziennego rozliczania zysków i strat sugerujemy, by na rachunku znalazła się kwota przewyższająca wartość wymaganego depozytu. Bezpiecznie będzie, gdy będzie to dwukrotnie lub nawet trzykrotnie więcej.

Jaki kontrakt na początek?

Choć najbardziej popularnymi kontraktami są te na indeks WIG20 sugerujemy, by rozpocząć swoją przygodę na tym rynku od kontraktów na poszczególne akcje spółek. Mają one niższą wartość, część z nich ma niskie nominalnie depozyty, zaś obserwowanie zachowania kursów i zależności między rynkiem gotówkowym i terminowym pozwolą zyskać odpowiednie doświadczenie.

Bez względu na posiadane środki dobrze jest przez pewien czas handlować tylko jednym kontraktem, zaś w miarę zdobywania doświadczenia zwiększać liczbę kontraktów do dwóch, trzech. Eksperci zalecają by taki trening zrobić sobie przez kilka miesięcy. Dotyczy to nie tylko zupełnie początkujących ale również inwestorów posiadających doświadczenie wyłącznie na rynku akcji. Dźwignia nieodłącznie związana z handlem kontraktami potrafi wpływać na gwałtowne zmiany wartości portfela, a to z kolei determinuje różnego rodzaju reakcje inwestorów.

Horyzont działania

Rynek kontraktów terminowych przyciąga do siebie mnóstwo inwestorów i spekulantów. Dźwignia połączona z dużą zmiennością kursów daje ogromny potencjał zysków, mimo nieodłącznego w takich sytuacjach ryzyka.

Istnieje duża grupa graczy/traderów funkcjonujących tylko w ramach pojedynczych sesji – intra-day. Zawierają oni dziesiątki, a nawet setki transakcji w ciągu jednego dnia zadowalając się niewielkimi zyskami. Cechą aktywności day-traderów jest kategoryczne zamknięcie wszystkich pozycji przed zakończeniem sesji. Dodatkową atrakcją dla tego typu graczy jest niższy depozyt zabezpieczający, co oznacza, że dźwignia wykorzystywana przez nich jest jeszcze wyższa niż w normalnej sytuacji.

Szczegółowe informacje dotyczące rachunku intraday.

Inni uczestnicy rynku utrzymują pozycje przez kilka dni, tygodni lub nawet miesięcy. Starają się wykorzystać dłuższe trendy panujące na rynku. Gracze długoterminowi potrafią przetrzymywać pozycje przez kilka miesięcy. W momentach gdy utrzymywana przez nich seria kontraktów wygasa dokonują „rolowania” pozycji, czyli zamykają dotychczasowe kontrakty, otwierając równocześnie identyczną pozycję w kolejnej serii.

Prowizje i koszty

W odróżnieniu od rynku akcji, gdzie prowizja płacona jest jako procentowa wartość transakcji, na rynku kontraktów prowizję płaci się od każdej sztuki kupionego lub sprzedanego kontraktu. 

Aktualna tabela prowizji.

Na początku 2019 roku prowizja na rynku kontraktów indeksowych wynosiła 9,90 złotych. Oznacza to, że łączny koszt transakcji otwarcia i zamknięcia pozycji wynosi 19,80 zł. Pamiętając o tym, że zmiana o jeden punkt w przypadku kontraktów na indeks WIG20 ma wartość 20 złotych, oznacza to, że już minimalny ruch kontraktu daje niewielki zysk. Co więcej prowizja może być jeszcze niższa w przypadku aktywnych klientów lub tych działających intra-day (6 zł).
Dodatkowym kosztem, o którym każdy powinien pamiętać jest tak zwany poślizg cenowy (slippage). Poślizg to różnica między ceną jaką chcemy uzyskać na rynku, a faktycznym kursem realizacji zlecenia.

Dotyczy przede wszystkim zleceń Po Każdej Cenie (PKC) i na mniej płynnych kontraktach. Może się zdarzyć, że kurs kontraktu w danym momencie wynosi np. 2300 pkt. Składamy zlecenie sprzedaży PKC, rynek szybko się porusza i nasza transakcja jest realizowana kilka, a nawet kilkanaście punktów poniżej.

Szczegółowe informacje o zleceniach.

Zlecenia stop – ważne narzędzie

Na rynku charakteryzującym się dźwignią niezwykle ważna jest kontrola ryzyka. Nie chcemy przecież dopuścić do zbyt znaczących strat oraz sytuacji w której środki spadną poniżej poziomu wymaganego depozytu i dojdzie do przymusowego zamknięcia pozycji. Nie każdy ma możliwość obserwowania notowań w ciągu całej sesji i reagowania na bieżąco. W takich sytuacjach nieocenioną pomoc przynoszą zlecenia typu stop, czyli zlecenia z limitem aktywacji (LimAkt).

Sposób działania tego rodzaju zleceń jest bardzo prosty. Podajemy w zleceniu wartość, przy której zlecenie zostanie aktywowane. Załóżmy, że mamy otwartą długą pozycję w kontraktach na WIG20. W tej chwili kurs kontraktu wynosi 2600 pkt. Nie chcemy, aby w razie spadków nasza strata przekroczyła 1000 złotych, czyli 50 pkt. kontraktu. Składamy zlecenie sprzedaży z limitem aktywacji 2550 pkt. W chwili gdy rynek spadnie do tego poziomu, zlecenie zostanie aktywowane. Jeśli w zleceniu nie było dodatkowego warunku oznacza to, że było to zlecenie PKC i kurs realizacji może różnić się od podanego limitu aktywacji (ryzyko poślizgu). Jeśli poza limitem aktywacji podamy również limit realizacji (np. 2545) to w momencie aktywowania zlecenia stanie się ono zwykłym zleceniem z limitem.

Należy jednak pamiętać, że zlecenia z limitem aktywacji i limitem realizacji niosą ze sobą ryzyko niezrealizowania. Może tak się stać, gdy ceny „przeskoczą” przez limit realizacji. To zaś może doprowadzić do znacznie wyższych strat niż wcześniej założone przez gracza.

Analogicznie działa ten mechanizm w przypadku krótkich pozycji. Gracz posiada otwartą krótką pozycję w kontraktach na PKN Orlen. Kurs kontraktu wynosi 95 zł. Żeby zapobiec stracie większej niż 250 złotych, powinien złożyć zlecenie kupna z limitem aktywacji 97,50. Zmiana ceny kontraktu o 2,5 zł, będzie miała wartość właśnie 250 zł (jeden kontrakt opiewa na 100 akcji PKN Orlen). W chwili, gdy kurs kontraktu wzrośnie do 97,50 zlecenie zostanie aktywowane. Podobnie jak we wcześniejszym przykładzie, jeśli nie podamy zlecenia realizacji stanie się ono zleceniem kupna PKC.